Pieter op pad
Voor onze nieuwe serie, ‘Pieter op pad’, neem ik jullie graag mee naar Heugemerveld, een wijk in Maastricht. Naar het Kardinaal van Rossumplein, om precies te zijn. Daar midden op dat plein staat een kerk, mijn bestemming voor vandaag.
Als ik de drempel over stap, zie ik dat Hein en Dennis kopjes koffie aan het inschenken zijn. Dennis moet lachen, als hij me aan ziet komen lopen, met m’n maquette onder de arm. ‘Perfect op tijd’, zegt hij, ‘neem ook een bakkie’. Ik ken Dennis en Hein als kundige, betrokken en bevlogen ontwikkelaars, verbonden aan Metropool Vastgoed Ontwikkeling, de vastgoedontwikkelaar van Lidl.
Als de koffie op is, valt het stil in de kerk. De bewoners van de wijk, die zich hier vanavond verzameld hebben, kijken me verwachtingsvol aan. Ik voel gezonde spanning. De inspraakavond zoals we die hier organiseren is alles behalve een formaliteit. De kerk waar we ons nu bevinden is aangekocht door Metropool Vastgoed. Het Lidl filiaal aan de overkant van de straat is uit zijn jasje gegroeid en zodoende niet meer toekomstbestendig. Lidl is zich bewust van haar publieke functie en vestigt zich hier met de ambitie integraal onderdeel van de buurt uit te maken voor de komende 30 jaar.
Deze inspraakavond gaat dus ergens over.
Essentieel voor het succes van dit project is draagvlak creëren bij de buurt en de gemeente.
Dit betekent dat participatie van groot belang is. Luisteren en inspelen op de wensen van de stakeholders uit de buurt. Het doel is deze plek weer een centrale functie in de wijk te laten vervullen. Het moet weer een plek worden waar mensen graag verblijven, zowel binnen als buiten, een punt waar de buurt elkaar ontmoet.
We krijgen de ruimte om bewoners tegemoet te komen in hun wensen. Anders dan gangbaar bij veel ontwikkeltrajecten, heeft Lidl geen winstoogmerk met de projectontwikkeling, die betaald wordt uit de potjes pindakaas die de winkel verkoopt. Hierdoor is er ook de mogelijkheid om te investeren in de omgeving en een aanvullend programma. De uitdaging is dan ook de inbreng van gemeente en bewoners terug te vertalen naar het ontwerp. De kunst is daarbij ook oog te hebben voor groen en duurzaamheid, waar Lidl zelf overigens ook ambitieuze normen voor hanteert.
Na afloop, zie ik dat Dennis en Hein tevreden gestemd zijn, ervan overtuigd dat we een goede stap gezet hebben. Dat de aanwezigen de bijeenkomst zojuist besloten met applaus, doet me vermoeden dat onze opzet geslaagd is.
Als we samen de straat overgestoken zijn en ik op het punt sta mijn auto in te stappen, valt het me op dat de heren hun weg te voet lijken te vervolgen. Dennis moet lachen als ik hem vragend aankijk. ‘We staan altijd drie straten verwijderd van het Lidl filiaal om geen parkeerplaats in te nemen.’ verklaart hij. ‘De klant is koning, nietwaar?’
Ik zwaai en rijd snel weg. Volgende keer pak ik de trein.